definicija |
materijal čiji je osnovni sastojak tvar visoke molekulne mase i koji se pri potrebnoj smičnoj viskoznosti može praoblikovati 
|
istovrijednice |
engleski: plastic njemački: Kunststoff francuski: plastique |
podređeni nazivi |
akrilna plastika, akrilonitril/butadien/stirenska plastika, akrilonitril/metil-metilakrilatna plastika, aminoplast, epoksidna plastika, esterska plastika, fluorna plastika, kemijski ispjenjena plastika, kruta plastika, ligninska plastika, mehanički ispjenjena plastika, melaminska plastika, metalizirana plastika, oporabljena plastika, poliesterska plastika, polifluor-ugljikova plastika, poliizocijanuratna plastika, polistiren/akrilonitrilna plastika, polistiren/butadienska plastika, politereftalatna plastika, polukruta plastika, razgradljiva plastika, savitljiva plastika, silikonska plastika, stiren/α-metilstirenska plastika |
napomena |
Monomeri od kojih je plastika načinjena mogu po podrijetlu biti prirodni i sintetični. Plastični materijal može sadržavati i tvari za poboljšanje svojstava i/ili sniženje cijene. Elastomerni materijali ne smatraju se plastikom. |
razredba |
polje: kemija |
vrela |
vrelo definicije: HRN EN ISO 472:2007 Plastika – Rječnik (ISO 472:1999; EN ISO 472:2001) |
