ekolingvistikajezikoslovno područje koje proučava ulogu jezika u odnosu čovjeka prema prirodnome okolišu i biološkim vrstama te utjecaj prirodnoga okoliša na promjene u jeziku | filologija |
eksplicitna normanorma koja je propisana normativnim priručnicima | filologija |
eksplicitni performativperformativ kojim se jasno upućuje na činjenje izvanjezične radnje | filologija |
ekspozitiviskaz kojim se izražava tvrdnja u obliku govora ili izlaganja | filologija |
ekspresivilokucijski čin kojim govornik izražava svoj odnos prema komu ili čemu | filologija |
ekspresivna funkcija jezikafunkcija jezika kojom se izražava govornikov subjektivni odnos prema sadržaju poruke ili sugovorniku | filologija |
ekspresivna funkcija tekstafunkcija teksta kojemu je temeljna značajka stil kojim je pisan | filologija |
ekstenzijakategorizacijski odnos koji se uspostavlja između prototipnih i rubnih značenja koja elaboriraju neku shemu | filologija |
ekvivalentnostsvojstvo prijevoda da su jezične, paradigmatske, stilske i tekstne značajke polaznoga teksta očuvane u ciljnome tekstu | filologija |
elaboracijaodnos u kojemu jedna semantička struktura specificira općenitiju ili shematičniju semantičku strukturu | filologija |
